Yeni yıl ruhuna uygun olsun diye bu ara hep bu tarz resimler kullanmaya karar verdim..Eskiden yani biz çocukken yeni yıl zamanı hep kar yağsın isterdik..Hatta Burcu ile Çarli küçükken yine bir yılbaşı gününe kadar İstanbul 'da bir damla kar yağmadı..Bütün gün sabah kalkıp kar yağmasını bekledik..Ne yazık ki son günde kar yağmadan sona eriyordu ki.. Birden lapa lapa kar yağmaya başladı..Hepimiz ne kadar çok sevinmiştik..Burada havalar çok soğumadığı için ve 35 yılda bir kar yağdığı için kar görmeye ve ya oynamaya dağlara çıkılıyor..Bende çok özlediğimi söyleyemem ama bazen tek özlediğim lapa lapa yağan karı gece karanlıkta sıcak bir apartman dairesinin, tülü çekilmiş penceresinden, elektrik direğinin aydınlattığı loşluktan yağan haliyle seyretmek.. Çok uzun bir cümle oldu farkındayım ama tam tanımıyla işte bunu yapmayı özledim..Yani siz şu son günlerin çok soğuk İstanbulundan sıcak memleket özlemi çekerken ben burada lapa lapa yağan karı seyretmeyi özledim..Özledim işte..Belki de seyretmek istediğim ya da olmak istediğim durum bu..Birde şimdi aklıma geldi..Hani yürüyorsundur İstanbulda sokakta..Birden kar başlar yavaştan aslında o saate kadar geç kalmamış insanlar bile yavaştan bir acele etmeye başlar..Hareketler hızlanır, hem konuşulur hem de tezgahlar müşteriye huzursuzluk vermeden toparlanır..Kuyruklarda soğuktan hareketlenen insan sayısı çoğalır ve hızlı hızlı eve yetişmeye çalışırsınız..Herkes gibi..İşte burda her şey var ama bunlar yok..Özlediğim belki de bu kalabalık..Bilmiyorum işte..Bir şeyler özledim ama aklımın ucuna geliveren düşünce burada dilimin ucuna gelmiyor bir türlü..İşte ben bu düşünceler içinde sıcak kahvemi yudumlayarak yarın muhtemelen gündüz vakti bir deniz kenarı cafesinde havanın bu çok güzel olan Akdeniz şehrinde keyfine varıyor olacağım..Puslu dağların zirvesinde belki de İstanbuldaki bir sokaktaki manzarayı düşünmekten yorgun bakışlarımla bir parça simit attığım denizdeki balıkları seyrederken ve kahvemi yudumlarken yavaş yavaş..