Gecenin bir saati kendini yalnız hissedersin ve keşke o şimdi yanımda olsaydı dersin. Uzak olsa atlayıp gidersin, küssen barışırsın, canın sıkılsa ararsın. Ama yokluğuyla başedemiyorsun ki .. Yok... Yok işte. Bu ocakta iki sene olacak yokluğu. Gitti, bizi bıraktı gitti. Onu çok özlediğinde bir işaret beklersin, çok özledin ya.. Ona ait bir şey görmek, dokunmak, duymak. İşte bu gece, resmi de tam karşımdayken, tam ondan bir işaret beklerken gördüm o paylaşımı..
Ah bir zengin olsam.. Yaba dibi dibi dibi dibi dibi dam. Ona yakın yaşlarda bir arkadaşım paylaşmış, muhtemelen onların gençlik zamanlarının meşhur şarkısı.. Hem izledim, hem teşekkür ettim hayata. Bana böyle yol gösteren, umut veren bir babam olduğu için. Burası kadın sayfası biliyorum ama hayata bizleri, bizim gibi kızları yetiştiren, kimseye boyun eğdirmeyen, kendi ayakları üstünde duran kadınlar büyüten kız babalarına gelsin. Herkesin harcı değil “ kız babası” olmak. Hem de hiç değil.
Bir şarkıyla bile umutlanmamı sağlayan, beni gittiği uzak diyarlardan sevgiyle selamlayan babama teşekkürlerimle... Toplumda çoğalmalarını dileyerek... Babam çok severdi bu filmi. “ Damdaki Kemancı”
Ah bir zengin olsam... 😊
