Cuma, Eylül 22, 2017

Ruhun yükünü yürekler mi taşır..?

Hayatımdaki en mutlu ve güzel zamanlarımdan biri lise çağlarımdı. Eh arkadaşlarım ve arkadaşlıklarımda öyle.Geçen sene lise arkadaşlarım Fethiye'de buluşmak istedi.Buluştuk,çok güzel iki gün geçirdik. Kabak Koyunda bir kampta kaldık. Bu sene ben çağırdım, onlar Burhaniye Ören'de yaşayan bir arkadaşımın ısrarıyla Kaz Dağlarında buluşalım dediler. Önce bir kampta kalacaktık ama o taraflar Fethiye gibi sıcak iklim olmadığından kamptan vazgeçtik. Arkadaşım Ören'de bir otelden yer ayırtıyor. Sanırım gelecek hafta Kaz Dağları yolcusu olarak hafta sonunda yollarda ve gezmelerde olacağım kısmetse.Direk otobüs seferi baktım.Cuma günü orada olalım ve bir gün fazladan beraber olalım dedik bu sene.Hepimiz aynı otelde kalacağız. http://www.karakasotel.com/tr/galeri 
Oteli arkadaşım ayarlıyor ama başka önerilerde olursa yazın lütfen.

İşlerim hareketli, bana da biraz değişiklik iyi gelecek.Oradan İstanbul'a geçmeyi düşünüyorum. Bu aralar değişen bir şey yok, kimseyi takmıyorum.Ne yaparlarsa yapsınlar. Birilerini düşünmeden yaşamak güzel şeymiş.Kendi keyfimi memnun etmeyeli seneler geçirmişim.Sanki senelerdir bu şekilde yaşıyor gibiyim.Çabuk alıştım.
Akşamları gelince Ateş'i gezdiriyorum.Artık bahçe yavaş yavaş serinlemeye başladığından çok geçe kadar oturamıyorum. Biraz zaman bulduğumda bahçeye çıkıp iş yapmam lazım.Uzun süredir ilgilenemedim.Bahçede her yeri elden geçireceğim.Çok işim var anlayacağınız.

Delege seçimleri var partide,arada görevli gidiyorum.Onun dışında her gün emlak işimdeyim. Ofiste iş yaparken zaman çabuk geçiyor.Biz bağımsız çalıştığımızdan bu şekilde çalışma bana iyi geldi.Bugün yeni bir portföy aldım :) Facebook'ta  adım soyadımla emlak sayfam var, oradan paylaşıyorum elimdeki portföyü.

Hazır uykum gelmişken yazıyı bırakıyorum.Yoksa eskisi gibi sabahlayacağım ,hiç uykum gelmiyor...

Salı, Eylül 12, 2017

Kağıttan gemiler yaptım kalbimden ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı. *


Ben Ateşi gezdirirken hava kararmadan çıkıyorum. Bu gece çok yorgundum.Geldiğim gibi çıkamadım. Bu kadar kararmadan döndüm zaten. İki tepe arasında bir bölgedeyim. İlk tepenin karşısında oturuyorum.Akşamları nasıl bir serinlik geliyor anlatamam .. Ağaçlardan hem de.Orman diyemeyiz. O kadar sık değil. Köyde yaşıyorum ben, adına mahalle diyoruz ama. Çünkü Büyükşehir olduk biz. Geceleri öyle sessiz ki ... Bu sessizliği çok seviyorum. Ateş bahçede, geceleri hala bahçe kapılarımız evde açık. Şarjı bittiği için kanepede oturup yazıyorum oysa bahçede oturuyorum uykum gelene kadar. Tv açmıyorum. Radyo açıyorum. Voyage fm ya da slow radyo dinliyorum. Telefonum kısıkta evde. Ben bir tur mağara muamelesi yapıyorum bu aralar eve. İnsan bazen kimseyi görmek , konuşmak istemiyor. Geçecek biliyorum. Çünkü gündüz çok çalışıyorum. Geceleri bana kalsın istiyorum ve eskiden arkadaşım dediğim benim için bir zamanlar değerli arkadaşlarım aramıyorlar bu ara. Hiç birini aramıyorum. Onları da bazı anılarla ve hayatımın içindekilerle gömdüm. Pişman mıyım ? Asla. 
Hayat :) seni hala önemsiyorum ben. Öyle gözükmese de bu aralar uzak duruyorum, biraz daha yorulmak, kırılmak, üzülmek istemiyorum. Kendimi toplamaya ihtiyacım var. Bir kaç bir şey daha yaşamak istemiyorum.. Kendimi koruyorum. Ya da öyle zannediyorum. Şu an buna ihtiyacım var.
* Başlık :Didem Madak