Cumartesi, Mart 27, 2021

Kimin nasıl bir anısı haline geleceğimizi hiçbirimiz bilemeyiz. *


 İnsan kanser olduğunda geçmişin hiç önemi kalmıyor. İnsan gerçekten genlerden ve üzüntüden hasta oluyor. En azından ben çok üzüldüğüm için hastalandığımı düşünüyorum. O yüzden de beni hasta eden nedenleri suçluyorum. Ben buraya hayatımdaki her şeyi yazdım 16 senedir, sağlığım elverdiği sürece de yazmak istiyorum. İyileşebilmek için affetmek gerekiyormuş. Neyi affedeyim? Ben sorunlara çareler ararken beni umursamayanları mı? Yıllarca uyuyumadığım zamanlarda beni hiç önemsemeyenleri mi? Boşandıktan sonra bile kurtulamadığım uğraşmaları mı? 

Allah’a havale ediyorum. Çünkü elimden bir şey gelmiyor. Ben onlar gibi uğraşamam başkalarının hayatlarıyla.. Yalan düzenlerine bile tahammülüm yok. Gösterme hayatlarına, mış gibi yapmalarına, ezikliklerine, hiç bir şey yokmuş gibi hayatlarına devam edenlere... 

Ben yaşam savaşı verirken bu savaşa sebep olanların,  hepsinin, tümünün canı cehenneme... Yanımda olmayan, beni yalnız bırakan, vazgeçenlerin de. Ben yaşamaya çalışırken, bu yolda kendine pay çıkaran, mutsuzluğumdan mutluluk çıkaran, herkes kendi yoluna, bazılarınız hayatıma dokundunuz ama şu an yanımda olmayan kimse demek ki benim için önemli değilmiş, olsaydı, siz hayatımdan çıkarken ben peşinizi bırakmazdım. Demek ki değmemiş. Demek ki haketmemişsiniz. Bu bir erken veda yazısıdır. Bu yazı sadece hayatımda sizlere çoktan veda ettiğimi gösterir, hayata değil. İlerleyen zamanlarda bu kadar net, bu kadar içten yazacak zamanım olmayabilir. Olursa da zamanımı buna harcamak istemeyebilirim. Ben sizi, sizleri bu yazıda eliyorum hayatımdan. Kırıntılarınız kalmıştı, onları tek tek toplayıp avucunuza veriyorum yutun diye. Ki ileride o kırıntılar boğazınızda demir leblebi olsun, başkasının canını da böyle yakamayın diye. Hepinize sesleniyorum, canımı yakanın canı yansın. Ölümden korkmuyorum ama bu zorlu savaşta benim gibi bir insanın içindeki gerçek duygularını yüzünüze söylemeden gitmeyeceğini bilmeniz lazım. Ne de olsa beni iyi tanıyorsunuz. Bu yazı “ ileride bir gün” kullanılmak üzere burada kalsın. Ben savaşırken seyredenler de bir gün okusun. Ama bugün ama zamanı geldiğinde.

Fotoğraf benim.. Fethiye’de çektiklerimden. 

 *başlık: Turgut Uyar 


Perşembe, Mart 04, 2021

Yalancı Bahar..

 


Bahar’a şiir yazmayın artık.. Bahar öldü. Yalan söyleyenler öldürdü onu, bahçelerde kelebek avlayanlar, her bir şeyi biliyorum havasında yazanlar, denize çıkan sokak arayan bozkır çocukları öldürdü onu. Verdiği sözleri tutmayanlar. Kendini başka anlatanlar öldürdü. Bahar’a şiir yazmayın.