Hayat kendi içinde ne kadar surprizlerle dolu..Bunu dün ve salıyı çarşambaya bağlayan gece bir kez daha anladım.Salı çok yoğun bir günün ardından Uzunbey , Çağıl ve ben işten çıkınca portakal bahçesiyle ilgili bazı kararlar aldık ve pür neşe arabaya binip eve geldik..Aslında çarşamba günü benim yaşgünüm ama Uzunbey araba da torpido üstüne hediyemi kutusuyla beraber koyduğu için ben arabaya bindiğim gibi görüp elime aldım ve zaten keyifli olan halimiz daha da neşeye döndü.Sonra eve geldik ve güzel bir yemek yedik..Şarap açıp hem kararımızı hem de ertesi gün için kutlamamızı yaptık kadeh tokuşturarak..( Vera nın böğürtlenli şarabı da içildi böylece..) Çukulata alıp yedik şarapla , canımız öyle istedi..Çağılın uyku zamanı geldi..yattı ve iyi ki yatmış diye sonradan şükrettim.Uzunbey koltukta uyuya kaldı..ben msn de Burcuyla yazışıyorum ki kapı çaldı..Saat 1.00 civarı..Bizde kocaman bir veranda var ve zilimiz yok bizim..Yani zil kullanmadığımız arka kapıda..Verandadan direk oturduğumuz salona giriliyor ve salon hem çalışma odamız hem salonumuz hem de amerikan mutfak olduğu için yemek odamız ..Burada çoğu ev öyle..Ben önce sesi alamadım ama zaten açmam kapıyı ..Çünkü bir gece saat 3 te sarhoş bir turist yandaki apart diye bizim kapıya geldi ve hırlayarak kapıyı açmamızı istedi..Ben polis çağırdım hemen..Önce hasta sandık daha sonra sarhoş olduğu için -çok içerler ya- öyle olduğunu anladık..Evimizde sitenin ilk evi..Yandaki apart diye bize parayı gösterip kapıyı açmamızı istediğinden sonra anlayınca gitti polis gelene kadar neyse konuyu dağıtmayayım.Karşı evden komşumuz N. beymiş.Bana Uzunbey evdemi dedi..Tanıyınca açtım kapıyı ve Uzunbeyi uyandırdım..Reisin yolda yattığını ve kaldırmak istemesine rağmen kalkmadığını söyledi..Bana sen kal Uzunbey gelsin dedi..İkisi 2-3 metre ilerideki site kapısından çıkıp bizim arabanın hemen arkasında ayakta durduklarından onları görüyorum ama yeri göremediğimden reisin hangi pozisyonda olduğunu göremiyorum..Biraz sonra Uzunbey geldi ve ölmüş dedi..Bende yanlarına kadar gittim ve baktım..Önce araba çarpmış sandık çünkü son zamanlarda hem katarakt olduğundan iyi göremiyor hem de nerdeyse hiç duymuyordu..Ameliyattan sonra da bacağı aksadığı için verandanın 3 basamaklı merdivenlerini çıkamıyordu..İniyordu ama çıkmak için bizi çağırıyor ve biz yine kucağımıza alıp çıkarıyorduk..Sonra normal bir şekilde hatta huzurlu bir yüzle yattığını farkettik ..kontrol ettikten sonra..Reis yaşlılıktan ölmüştü..Komşularımız ve insanlar aslında son zamanlarda bizi uyarmıştı ama biz anlamamıştık..Davranışlarını düşününce de anlamamız gerekirdi diye düşünüyordum ama Uzunbeyin dediği gibi onu sevdiğimizden konduramamıştık..Zaten son motor olayı da üstüne tuz-biber ekmişti..Reis ameliyattan sonra ne onun topuyla oynadığımız koşturmacaları yapabildi-kaçkere denedik ve 2 adım sonra çöküyordu- ne de ameliyattan sonra edindiği değişik bir havlama sesini değiştirdi..Biz onu ayağını kullandığı için yaptığını sanıyorduk..Bende yola çıktım..Ona baktım..Konuştum..Okşayarak veda ettim canım köpeğime..Tüylü oğluma..Sadece gözleri kapalıydı..Ben anlamadım ama Uzunbey soğuk olduğunu söyledi..Okşadım ve ne kadar iyi bir arkadaş olduğunu ve hayatımızın belki de çok zor bir kısmında bize arkadaşlık yaptığı için ve hayatı paylaştığı için ona teşekkür ettim..Gittiği yerde mutlu olması için dua ettim.O arada Uzunbey ona bir yer kazdı ve hazırladı..Bizim oturduğumuz semt etrafında koca bir doğal kanal olan, ara ara boyu geçen sazlıklardan oluşan yol kenarlarında doğal yeşillikler olan bir yer..Bizim karşımızda da park yapılacak kocaman bir yeşilliklerden oluşan yer var..Arkası da şimdilik boşluk olan koca bir arsa..Çağıl okuyacağı için net olarak yazmak istemediğim ama güvenlikli bir şekilde ona hazırlandığı yere yatırdı Uzunbey ve eve geldi..Ben her ne kadar bu olaylarda soğukkanlı olan biri olsamda son kısma yardım etmedim..edemedim.Bu arada yemek kabını, su kabını ve havlusunu yokettim hemen..Topunu ve tasmasını sakladım.Sadece balkondaki kocaman kulübesi kaldı ortada.İkimiz gelip içeride kanepeye oturduk ve birbirimize baktık..Bir vardın bir yoktun işte..Hayat birden senden geri alınabiliyordu ve sen hiçbirşey yapamıyordun..Saat 4 e ya da 5 e kadar oturup onu konuştuk..Çağıla okula gideceği için birşey söylememeye karar verdik..Sabaha karşı uyumuşuz..Onun hastalığındaki gibi aşağıda uyuduk ve sabaha kadar kulaklarımdan o keskin ama fısıltı gibi çıkardığı havlaması gitmedi.7 de kalkıyoruz..Uzunbey herzaman herkesten önce kalkar.. sanırım Çağılla karşılaşmasın diye kafayı kaldırmadı.Ben oynadım..İçim buruk ama yaşgünüm olduğu için bana sarılan ve kutlayan oğluma bir şey belli etmedim..O çıktı..Annem ve Babam aradı kutlamak için..Annem sesimden anladı..Söylemedim ama insan annesine oynayamıyor ya da biz birbirimize rol yapamıyoruz sanırım..Zaten saklayamadım ve tembih ettim..Çünkü Burcuyla msn de olduğumuz için eve gece girdiğimizde ona söyleyip, izin isteyip kapatmıştım bilgisayarı..Burcu söylerse sakın Çağıla söyleme gibi..Ya da Çağıl ararsa söyleme gibi birşeyler tembihledim..Ama hepimiz bütün gün Çağıla nasıl söyleriz diye stres olduk..Çarli hem kutlama için ayrı aradı hem de gece Çağıla söyleyebildin mi diye ayrı aradı..Büroda da herkese tembihledik..Çünkü öğlende ve çıkışta büroya gelecek, dershaneye gidecek, çıkışta onu alıp eve geleceğim ve söyleyeceğim ki yarın okula gidene kadar toparlansın..Bütün gün ne telefonlarım kutlamalardan sustu ne de büroda yalnız kaldım..Hediyelerin ve arkadaşlarımın sayesinde ne kadar şanslı bir insan olduğumu düşünerek ve çatı ressamları arkadaşlarım ve o gruba dahil saydığım bir kaç arkadaşımın benim için yaptıkları küçük ama samimi bir partiye de katılarak akşamı ettim..Çağıl dershaneden çıkınca beni aradı ve arabayla alıp onu eve geldim..Bütün gün bütün o harekete rağmen beni acaip strese sokan o hüzünlü konuşmayı yaptık sonunda..Hayat kendimi bütün gün sorgulamama neden olan şimdi sırasımıydı sorusunu bu akşam ancak cevabını bulmamı sağlayan o garip duyguyu anca anlamamı sağladı..Evet..çünkü o kadar üzüleceksin ki ancak bu koşturmacayla ve insanların seni sevdiklerini gösteren o ilgiyle bütün gün boğuşursan bu üzüntüyü daha rahat atlatabilirsin demişti sanırım..Ben anlayana kadar..Zor olacak ..daha şimdiden özledik ve sabahtan beri birbirimize şöyle yapardı şimdi diyoruz ya da gözlerimizle paylaşıyoruz hüznümüzü..Onu çok sevdik..Sanırım insanın ya da canlının ölüme karşı tek dayanağı sık sık onu hatırlamak..Hep güzel şeylerle ve onu unutmadan..Kendime uzun süredir çıkardığım bir dersi tekrar yaşadım..İnsanlara sevgiyle yaklaş, bir dakika sonra nerede olacağın hiç belli değil ...! Pişman olmadan bir hayatı tamamlamak çok zor.Pişmanlıklar keşke ona öyle davranmasaydım diyeyse de bir zamandan sonra ayrılıklara dayanmak daha da zor..Hayat boyu sevdiklerinize pişman olmayacağınız şekilde davranmanızı diliyorum...İyi ki son zamanlarında ona evin küçük çocuğu gibi yaklaşmışız ve onu sevdiğimizi belli etmişiz..

Seni çok sevdik Reis..

Çağıl olmadığı için yazıyı yorumlara nasıl kapatacağımı bilmiyorum..Bu yazı Reisin yokluğuna yazılmış bir veda yazısıydı..Lütfen yorum yazmayın..