Çağıl.. 18 yaşında.

Bugün benim doğurma günüm ,Çağıl'ın doğum günü yani. Sabah 10.30 da mesaj çektim.Doğduğu saatte. Dersteydi,dersi bitince aradı ,hani benim yazım diye :) Oysa ben bu yazıyı o akşamüstü görsün istiyordum,sebebini daha sonra yazacağım.

Onsuz geçen günlere alışmaya çalışıyoruz, bunları çok yazmak istemiyorum,onsuz hayat geçiyor ama tatsız. Keyfim yok, kimse bana herkesinki uzakta yaşıyor,allah başka şeyler göstermesin diye yazmasın,bunları ben sizden çok daha farkında bir şekilde yaşıyorum.Kızmayında böyle söylüyorum diye.Sadece okuyun ve paylaşın.İnsanlarla ilişkim yazdıklarımdan daha yoğun, en çok bunları yaşayan insanlardan biriyim. Sosyal gönüllülüklerde olsun ya da işimde bunları sık görüyorum zaten. Allaha şükrediyorum bana güzel ve sağlıklı bir evlat verdiği için,  bu duyguları aman da aman şeklinde de yaşayamam.Herhalde ileride alışırım. Şu an değil.Hersabah yanında olmak isterdim duygusuyla uyanıp uzakta yaşamamız gerektiğini kabullenmek benim gibi asi ve inatçı yapıda biri için oldukça zor aslında.Sanırım kabul edemediğim de bu ama iş sebebiyle gidebilecek bir durumda değilim.En azından gitmek isterdim sadece bunu yazayım da içimdekilerin başkalarından biraz daha farklı bir şey olabileceğini anlayın. Yani istediğim zaman gidemediğimden belki bu tavrım.Herşeyde olduğu gibi kendim hazır olduğumda alışacağım. Yazıyorum, çünkü bir yerlerde paylaşmam gerek. Babası da henüz alışmış değil zaten.Bazen paylaşıyoruz bazen de sus lütfen zaten zor geliyor diye susturuyorum.

Biraz değişiklik yaptım hayatımda :)  Yeni bir şeyler aldım.Bu biraz sıkılmış ruhuma iyi geldi. Biraz sadeleşmeye çalıştım.Bu benim için büyük bir adım.Yeni artıları olursa ki bekliyorum olmasını sizlerle paylaşabilirim.

Bu bir doğumgünü yazısı olmadı farkındayım ama onu çok özledim.
Arada çok kötü yağmur yağıyor ve birden hava açıyor. Arada onu düşünüyorum. Güzel bir İstanbul sabahında Merter' e doğru yola çıktığımda heyecan içindeydim.Babası ve halası yanımdaydı.Hepimiz tecrübesizdik ve merter vatan hastanesindeki doktor doğum başlamış dediğinde babasıyla halası doğuma gireceğime inanmamışlardı :)) Hoplaya zıplaya merdivenlerden çıkıp doğumhaneye gittim.Hemşire merdivenlerde biraz yavaş çıkarmısın diye beni uyardı :) Ben dokuzda girdiğim hastanede 10. 30 da bir bebek sahibi olmuş lohusa bir kadındım :)  Tüm o zor olaylar 1. 5 saatte cereyan etti ve normal doğumla 4.100 gr. 52 cm boyunda o zamana -ve bu zamana göre de- iri bir bebek sayılabilecek Çağıl dünyaya geldi.Bazen diyorum ki  biz o zamanlar Bahçelievler  Haznedar'da oturuyorduk. O Merter'de doğdu. Ben  Bakırköy'de evlendim. O şimdi Ataköy'de okuyor.Şirinevlerde kalıyor. Belli bir eksende hayat devam ediyor. Gelecek ona daha da güzel günler getirsin diliyorum. En güzel günler onun olsun.O hep mutlu olsun. Onun gözlerindeki ışıltı hiç sönmesin. Allah yolunu herzaman açık etsin.

O giderken valizine bir manifesto yazdım. Bulmuş,okumuş.Bunu hem uzağa gittiği için hem de artık onsekiz yaşına girmek üzere olduğu için yazdım. Hayat hep ona çizebildiğimiz oranda ilerlese keşke.. Yoldan sapmalar  olsa da kendi yolunu güzel ve emin bir şekilde bulabileceğini biliyorum. Onun yaşında bazı şeylerin farkında olmasını da bir şans olarak görüyorum.Ona güveniyorum. Beni herzaman çok mutlu eden oğluma hayatı boyunca  etrafında sevdiği ve onu seven insanlarla dolu ,sağlıklı ve güzel, istediği gibi bir yaşam diliyorum.
SENİ SEVİYORUM...

Bu yazımın 1. bölümü , gece 2. bir bölüm ekleyeceğim...

2. bölüm :  Çağıl bu gece uçakla istanbuldan geldi :))  Dalaman dan biz karşıladık. Pazartesi sabahı gidecek. Zehra nefis bir sünger bob pastası yaptı, yedik hep beraber. Tadı nefisti, keyfimiz  yerinde.
12.00   suları..