Pazar, Kasım 04, 2018

Suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım*

*Başlık: Attila İlhan 

“Ne kadar seviyorsun dersen;
“Nar” kadar derim.
Dışımdan bir ben görünürüm,
içimden binlerce sen dökülür…”
*Attila İlhan


Annemle Beykentten eve dönerken çektiğim fotoğraf bu. Gün batımı ve Büyükçekmece.. Kemoterapi sonrası, eve gitmenin verdiği sevinç üstümüzde. Bir önceki kemoterapi gibi geçmemiş 2. Randevu. Dokuzda girdim yine, saat 11.00 e kadar sıkıntılı geçti. Bende herkes gibi ilacı alıp bir an önce bitirip gidemiyorum. Biraz iğne, biraz oksijen maskesi, biraz ilaçlar... Fatma hemşire gözümün içine baktı bütün gün. Onkoloji çalışanları.. Ona bakarken biraz sonra eve gidip, ocağın altını yakacak, belki çocuklarına yemek yapacak, ortalığı toparlayacak ama burada şimdi benim başımda, yeni gezen çocuk gibi turluyor odada. Biz , alerjik olanları bir odaya topluyorlar, hemşire masasına en yakın mesafedeyiz. Dakika da üç kere yüzüme baktı, minnettarım çünkü bir yandan ilaç damardan girerken bir yandan benim gibi hassas insanlara nefes aldırmıyabiliyor. Biraz ona güvenip biraz da kendimi rahatlatıyorum. Sakinleştim. Annemi çağırdılar dışarıdan, tuvalet harici içeri giremiyor refakatçi. Seans sırasında tuvalete gitmek rahatlatıyor. Hem ona iyi olduğumu da göstermiş oluyorum. Bitti, saat 11.00 den sonra iyi geçti. Bitkinleşmeden ilk defa çıkıyorum hastaneden. Böyle iyiymiş, ilk seferinde ayakta zor duruyordum. Fehmi- Burcunun eşi- getirip götürüyor çoğunlukla bizi. Annem çok yorgun, benimle  mi babamla mı ilgilensin şaşırıyor. 
Fatma hemşire bakarmış, çıkarken gözünü benden ayırmadığı için teşekkür ettim. Hasta olarak tanımlarsak sınavlardaki kazık soruyum ben demiştim, gülmüştü. Yarı ekşınlı bir kemoterapi günü daha bitti. Yaşasın eve gidiyoruz ... Şifa olsun yine de.
Bu sabah giderken çektiğim fotoğraf. Sahil yolundan gidip geliyoruz çünkü erken saatlerde ancak 1.5-2 saatte gidebiliyoruz Çapa’ya. 

Haftasonu kaçamağı bu. Büyükçekmece sahili. Annemle,  babamı Burcu’ya (http://mutfakcami.blogspot.com) bırakıp çıktık biraz. Sessizce yürüdük, etrafa baktık, biraz konuştuk. Hava çok güzeldi, içimde girecek olduğum kemoterapi seansının heyecanıyla sakindim. Biraz oturup Burcuyla oturabilmek için eve döndük.  
                                   
Kanser, cümle içinde kullandığında konuşurken soğuk duş yaratan bir kelime. Ben bu kelimeyi kullanmaktan çekinmiyorum. Çok zor bir hastalık, hem hasta yakını hem de kendisi için. Bu yüzden iki kere ayrıcalık isteyen bir konum kanserli olmak. Mesela kanserli bir hastaya sırf ona bir şeyler söylemiş olmak için artık grip olmak gibi bir cümle kurmayın. Grip değil, yaşa da gör denecek bir hastalıkta değil. Bambaşka bir şey. Eğer ne söyleyeceğinizi bilmiyorsanız susun yeter.Kemoterapi alan birine saygı duyun bence. Çünkü sizin konuşamadığınız bu hastalık dışarıdan gözüktüğü gibi bir şey değil. Zamanı gelince ilacı al, seanslara git eve gel bir hastalık değil. Salı günü hastanede sabah sekizden 12.00 ye kadar ancak kan verdim, koşturdum, sıra bekledim ve işlemleri tamamladım. Sadece ilaç almak 4.5 saat sürdüğü için o gün ilacı alamadım mesela. Ertesi günü ne kaldı. Zaten benimkinin yavaş alınması gerekiyor. Yani bu gördüğünüz odada sabah dokuzda girip, akşam 16.00 da çıktım. Bunları görünmeyenlerin ardında ne var diye yazıyorum. Kemoterapi sonrası 2 gün sakin geçiyor, sonra inceden bir kemik ağrısı başlıyor. Oturuyorsun, kalkıyorsun, yatıyorsun o ağrı geçmiyor. Arada hafifliyor, arada şiddetleniyor. Mide bulantısı ve istifra olabiliyor. Ben bana iyi gelenleri yazmak istiyorum. Sık sık az şekilde tuzlu şeyler atıştırmak, mandalina yemek, bol sıvı almak, kefir, ayran, şekersiz meyve hoşafı içmek , ılık duş almak her gün. Bu hesapla iki saatte bir tuvalete gidiyorsun gündüz gece. O yüzden bu yazıyı da böyle bir saatte yazıyorum. Ne kadar çok sıvı alıp tuvalete giderseniz o kadar çabuk toparlanabilme şansınız var. El parmak uçlarında hissizlik olabiliyor. Ayakların altı şiş gibi acı verebiliyor. Basarken zorlanabiliyorsunuz. Bu yüzden kemoterapi alıp çalışan insanlara saygı duyuyorum. Yaptıkları çok zor bir şey.  Belki bende alışacağım ama şimdilik kitap bile okuyamıyorum düşünün. 

 
Genelde kafamda on kere yazı yazıyorum, bazen not alıyorum bazen de unutuyorum. Saçlarımı kestirdiğimi yazmış mıydım bilmiyorum. Bu olayın en güzel hatırlanacak kısmı Burcunun oğlunun da benimle oturup aynı zamanda saçını kazıtması oldu.Liseye giden yeğenim, babam için eve gelen berbere saçını kestirtti. Ben şoke oldum. Nerden bakarsan bak, zor bir olay bizim için. Eline avuç avuç saç gelmeye başlayınca insan kestirmesi gerektiğini biliyor ama yapması söylendiği kadar kolay olmuyor. Bu konuda Atahan ‘ın bana verdiği bu destek karşısında çok duygulandım, onun bir kez daha ne kadar iyi yürekli bir çocuk olduğunu farkettim. 
Bu arada bedelli askerliğe giden Çağıl geçen hafta geldi. Kim ne derse desin benim için iyi oldu. Şimdi ona her zamankinden fazla ihtiyacımız oluyor. Babamında hasta olması bazen bizi hastane trafiğinde ya da özel durumlarda sıkıştırabiliyor. 
Babam ameliyattan sonra artık evde, dikişlerinin alındı, iyileşmeye çalışıyor. Zor bir dönemi atlattık, daha farklı bir döneme yavaş yavaş başlıyoruz. 
Annem, saçım kesildiğinden beri beni asker kızım diye seviyor :) Uzun, kendi saçımın renginde , düz saçlı bir peruk aldım ana kendime yine de peruksuz gezmek daha kolayıma geliyor. 


12 yorum:

sebuş dedi ki...

Çok çok geçmiş olsun.
Dilerim verdiğiniz tüm mücadele mutlulukla sağlıkla sonuçlansın..
kanser nedir, kemoterapi almak nasıl bişeydir çok yakınım yaşadığı için iyi bilirim..
Allah şifalar versin tez zamanda..

Adsız dedi ki...

Allah kolaylık versin çok çok geçmiş olsun evet kemo dan önceki süreçte cok zor gerçekten tahliller sıralar beklemeler geçen yıl refaket ettigim hastadan biliyorum ucu açık bi dönem bazen değerler düşüyo ilaç alamıyosun uzadıkça uzuyo inşaallah sağlıklı günlerinize bir an evvel kavuşursunuz saglıkla mutlulukla kalın

FATMA KARATAŞ

Canan dedi ki...

Banyo yapmak daha kolay oluyor kurutma derdi yok benim kemolar bitti pet çekilcem ama hepsi geçecek inşaallah yazdiğiniz herşeyi bu yaz yaşadim parmak uçlarimin uyuşukluğu için ilaclarda ayarlama yapiyorlar ona ragmen geçmesi uzun sürüyor ben de moral kelimesine gıcık oluyordum herkes kamu spotu gibi sanki bilmiyoruz moralli olmanin önemini bide bende çene düşukluğü yaptibu kadar yazilir mi Allah aşkına

Adsız dedi ki...

Kesinlikle iltifat olarak söylemiyorum inanın.Siz benim tanıdığım kişilerin arasında en güçlü,en hayat dolu,en neşeli,en güleryüzlü kadınsınız.Yürekten inanıyorum bu hastalığı yeneceğinize.Allahtan acil şifalar diliyorum.Kocaman öpüyorum
Kucak olusu sevgiler

SELİT ÖZLEM

Klio'nun Şarkısı dedi ki...

Allah kolaylık versin size de babanıza da. Dilerim bu zorlu süreci maksimum kolaylıkla atlatın.
Şu ilaç yazdırma vs. bürokratik işlemler, laboratuvar işlemleri bu kadar yorucu olmamalı aslında.

Beyaz Yakalı dedi ki...

Geçmiş olsun demekle başlamak adetten de olsa ben güçlü olun en çok da neşeli olun diyorum. Zor hastalıklar zor insanlar içindir. Zor insanlar başedebilir o hastalıklar ile sadece. Biliyorum çünkü ben de epey zor bir hastalık sonrası çok küçük ihtimal olsa da iyileşmeyi başardım. Anladım ki önce insanın iyileşmeye kendi ikna olmalı, sonrasında hastalığı ikna etmek daha kolay.

GAMZEAKCAN dedi ki...

Sağlıklı günleriniz bir an önce gelsin. Bundan 7 yıl önce işyerinde yan masamda oturan arkadaşım düğününe onbeş gün kala öğrendi kanser olduğunu, ev düğün salonu damatlık gelinlik davetiyeler herşey hazır ve o bu şu herşey iptal...kız tarafı nişanı atmak istedi..kız hayır dedi birlikte mücadele edeceğiz... bir yıl kadar o sizin benden daha iyi bildiğiniz benim de şahit olduğum zorlu süreci yaşadılar... İşi hiç bırakmadı sadece kemoterapilerin günü ve ertesi günü izinli oluyordu sebebini biliyorsunuz... Yanımda oturduğu için biliyorum bir çok şeyi... Birinci yılın sonuydu veya bir bucuk bilemedim şimdi sanırım tedavi bitti dedi sonra testler sonuçlar iyi 6 ay sonra yeni testler yine herşey yolunda... Sonra düğün dernek kuruldu:) Şimdi çektikleri o sıkıntılı günlerin ardından gelen ferahlığı yaşıyorlar karı koca... Şifalar diliyorum....Ne bileyim işte paylaşmak istedim...

Unknown dedi ki...

sizi cok merak ediyorum lutfen yazarmısınız acil şifalar diliyorum

Asortik Krep dedi ki...

İyiyim, yeni yazı yazacağım...

EĞİTİM PINARI dedi ki...

Blogunuza ziyarete geldim. Benim blogumu da zaman zaman ziyaret etmek ve yorum yapmak suretiyle desteklerseniz sevinirim. Bu yorumu pek çok bloga gönderdiğim için bazı arkadaşlara birden fazla göndermiş olabilirim. Bundan dolayı arkadaşlarımdan anlayış bekliyorum.

Unknown dedi ki...

lutfen sizi merak ediyorum yazar mısınız

EĞİTİM PINARI dedi ki...

Merhaba blogunuzu ziyarete geldim. Sizi de bloguma beklerim.