Perşembe, Eylül 02, 2021

Dil söylemez yüreğin harbini..


 Anlatacak yine çok şey var. Bodrumdayız annemle, Yahşi’ de.. Mecralar çoğaldıkça yazacak yer çoğalıyor, buraya yetişemiyorum. 

Son 20 senelik Fethiye hayatımdan sonra kolayca kimsenin yapamayacağı gibi yeni bir hayat kurdum kendime İstanbulda. Orada insanlar Fethiyeden geldim deyince yüzüme bakıp “ neden böyle bir şey yaptığımı soruyorlar” hayatımı anlatacak halim yok tabii ki.. Kısa kesiyorum ama kendimi de tebrik ediyorum, bu kadar kısa zamanda yine İstanbullu olabilmek beceri işi bence de. Kendi konfor alanından çıkıp yeni bir hayat kurmak kolay değil ki ben birde yaşam savaşı veriyorum.. Yani hayatım toptan değişti, şikayetçi miyim hayır! Yine olsa yine Fethiye’ deki evi satar giderdim İstanbul’a.. Bu taşınmaların, hayat değiştirmelerin bana öğrettiği tek bir şey var. Nereye kaçarsanız kaçın sorunlar kafanızda ve sizinle geliyor.. ve insanlar mekan da değiştirse çevre de değiştirse zor değişirler..Ektiğinizi biçersiniz hayata.. Sorun varsa çözerim, olay olursa krizi çözerim gözüyle hayata bakıyorum. Hep öyle baktım, o yüzden mekan değiştirmeler, taşınmalar beni zorlasa da ben planlarımı yapar, onları gerçekleştirmek için çabalarım. İnsan konusunda hep şanslı oldum. Bence çoğunluk etrafımda iyi ve sevgi dolu insanlar olmuştur, nereye gidersem gideyim zaten sevgilerini esirgemezler. Fethiye’de ikinci memleketim olmuş, taşınsam da ayrılsam da orayı seviyorum ama İstanbul’a döndüğüme pişman değilim. Yirmi yıl oranın her türlü keyfini, sıkıntısını, yaşamını tattım, sonuna kadar yaşadım. Ben mış gibi gösterip hayatı yaşayabilen biri de değilim. Kimseye gösteriş olsun diye de yaşayamıyorum. Hele bu yaşam benim için hediye gibi kazanılmış ikinci bir yaşam olunca, kimseyi de taktığımı söyleyemem. 

Özgür kız tadında takılıyorum hayata.. Yeni başlangıçlar yapmaya da alışmışken durmak da işime gelmiyor. Zor süreçlerden geçiyorum evet ama bu güçlülüğü kendime borçluyum.Kimseye değil. 

Kafamdakileri eyleme dökmeye çalışıyorum. Fırsat bulabilirsem ne ala.. Bulamazsam da b planında takılacağım.. O planlardan daha kimsenin haberi yok. Paylaşmak da işime gelmiyor. Bu rahatlığa çok alıştım. 

17 senedir yazıyorum buraya.. Daha da yazmak istiyorum. 

Kimseyle tanış değilim, beni önemsemeyen kimseyi de hayatımda istemiyorum. İyiliğimi isteyenlere kapım sonuna kadar açık, diğerlerini de arkamda bırakıp gideli çok oldu zaten. 

Çok,çok, daha çok yazabileceğim günler istiyorum. Yazmak bana hep iyi gelmiştir zaten. 

Bu yaz kaçıncı kaçamağımız bilmiyorum ama gezgin olmak bir yandan hoşuma gitmiyor değil. 

Kitabımı evde unuttuğum için grupta annemin arkadaşından ödünç kitap aldım okumaya.. Okumak hala en sevdiğim hobim. 

Kitap okur gibi hayat yaşıyorum bu ara.. Giriş, gelişme, sonuç.. 

“Hayat, yaşamaktan çok savaşmayı öngörüyorsa ve senin kısmetine bu çıkmışsa yapacak bir şey yok. Savaşarak yaşayacaksın.”  

Hala sevdiğim şarkıları dinleyemiyorum, hala bazı olaylara karşı öfkeliyim, hala insanlara güvenemiyorum..  Şarkıları dinleyebildiğimde, öfkemi dindirebildiğimde ve insanlara güvenebildiğimde iyileşeceğim, biliyorum. 


12 yorum:

Sadece C. dedi ki...

Yolun açık olsun..
Bir değişimden korkmayandan diğerine sevgilerle..

Adsız dedi ki...

Merhaba sevindim yazınızı görünce. Hoşgeldiniz istanbula. İnsanlara güven konusu sanırım eskiden yoktu böyle bir şey. Komşularımız her şeyimizi konuşabileceğimiz bir nevi terapi gibiydi. Şimdi kendi kardeşlerimizle dargınız ne yazıkki. Artık konuşacak insan dinleyecek insan yok. kimse kimsenin derdi ile ilgilenmek istemiyor. Bir şey anlatırken hissediyorum bi bitse gibi bakıyor yüzüme. Yalnızlık hissediyorum kötü bir his. Rabbim şifanızı versin yıllarca yazılarınızı okumaya talibim. Hülya

Yüreğimin İklimi dedi ki...

Öfkeni umutmanı temenni ediyorum..
Sevgiler,

Asortik Krep dedi ki...

😊

Asortik Krep dedi ki...

🌷

Asortik Krep dedi ki...

Unutmaya çalışıyorum, tüm kalbimle.. 🙃

Adsız dedi ki...

Bütün iyi dileklerim sizinle. Cok selamlar
Nilgün

Dear Monarosa dedi ki...

Öfke hepimizin içinde büyüyen bir çile.. Eğer birbirimizi anlayabilseydik belki hiç doğurmazdık öfkelerimizi..

Haccecan dedi ki...

Değişim çok güzel bir şey... Değişime ve değişenlere selam olsun :) Merhaba Asortik Krep :)

gencadana dedi ki...

Çoktandır okumamıştım yazılarınızı, utandım vefasızlığımdan. Ama şükür ki, hala inançla, inatla yazmaya devam ediyorsunuz. Cesaretinizi, azminizi kutlarım. Ders alınacak çok şeyler yapıyorsunuz. Eşime ve kızlarıma sizi örnek gösteriyorum hep. İyi ki varsınız...
Sağlık ve mutluluklar diliyorum.

Asortik Krep dedi ki...

Hayatta neden çok mutlu oluyorsunuz diye sorsalar sanırım bu cümlelerden diyebilirim. Çünkü bana karşı bir beklentiniz yok, normal şartlarda tanışmıyoruz ama siz gerçekten içinizden geçeni yazıyorsunuz ve ben gerçekten böyle içten yazılan yorumlar için kendimle gurur duyuyorum. Demek ki biraz kendimi anlatabilmişim. Eşinize ve kızlarınıza selam ve sevgiler, demek ki etraftan olumlu özellikleri alıp onu ailesiyle paylaşan güçlü bir birey var ailede.. Çok şanslılar.. Yazdıklarımız için de çok teşekkürler..

Asortik Krep dedi ki...

Hayatta neden çok mutlu oluyorsunuz diye sorsalar sanırım bu cümlelerden diyebilirim. Çünkü bana karşı bir beklentiniz yok, normal şartlarda tanışmıyoruz ama siz gerçekten içinizden geçeni yazıyorsunuz ve ben gerçekten böyle içten yazılan yorumlar için kendimle gurur duyuyorum. Demek ki biraz kendimi anlatabilmişim. Eşinize ve kızlarınıza selam ve sevgiler, demek ki etraftan olumlu özellikleri alıp onu ailesiyle paylaşan güçlü bir birey var ailede.. Çok şanslılar.. Yazdıklarımız için de çok teşekkürler..