Deniz

DENİZ

Ben. Bir kuytuda en az senin kadar durgunum deniz.

Hastayım. Sen yoksun...ve ben çok yorgunum deniz.

Sensiz yılları artık kıyılarda bıraktım deniz.

Sana gelmek için gözelerden aktım deniz.

Bir küskün akasyaydım.Adım yalnızlıktı deniz.

Bir tenha koydaydım. Her yer karanlıktı deniz.

Yağmurlar yağmasa öyle bir ağlayacaktım ki deniz

Uğunup, dalga dalga öyle bir çağlayacaktım ki deniz.

Bir kanlı şafakta fırtınalarla sana uyandım deniz

Senin bu yalnızlığından inan ki çok utandım deniz.

Bütün maviler bende siyaha dönüşür deniz

O hırçın dalgaların sandallarla öpüşür deniz

Hüznünü sadece ben bilirim orkinasların deniz

İçimde can çekişir ıssız okyanusların deniz

Seni uzak bir şehrin denizleri aldı deniz

İçimde o ıslak adımlarının izleri kaldı deniz

Ben uzun zamandır her şeye küskünüm deniz

Sen beni bilmezsin, ben ne kadar üzgünüm deniz.

Sensiz hiç bir şey olmuyor tadı-tuzu yok deniz

Her şeyin adı var. işte bunun adı yok deniz.

Peşimden ırmakların gelse, ben sana gelirim deniz

Ahh... bir bilsen ben, senin uğrunda ölürüm deniz.

Bütün hayallerimi sadece seninle bölüştüm deniz.

Yosunların olmasa, ben çoktan ölmüştüm deniz.

Geceler öyle soğuk, çok üşüyorum deniz.

Ne olur tut ellerimi, ben düşüyorum deniz.

Bu isli limanlar artık beni öldürecek deniz.

Ölürsem. Beni sana kim bildirecek deniz...

Ahmet Caniklioğlu