Karla geldim ben İstanbul'a. Daha doğrusu ben daha yoldayken yağış başladı. İstanbul'a girene kadar yağmur yağdı, ben geldim,benim arkamdan da kar başladı.İki gün boyunca da durmadı. İki gün dikiş diktik annemle.Diktik diyorum ama eskisi gibi ben asiste ettim o dikti :)) Çay - kahve içip,şunu şöyle yapsak bunu bununla kombinlesek cümleleri havada uçuştu.Yemek yedik,sohbet ettik, kumaşları ayırdık,iş yaptık.Çarşamba babamlarla Beyoğlu Öğretmen evinde Kepirtepeliler'in toplantısına gidecektik ama kar izin vermedi,bizde akşamüstü Beykent'e Leyla Teyzemlere gittik.
Perşembe günü annemin öğretmen arkadaşlarıyla buluşma günüydü, buluştuk.İnsanın çocukluğunun geçtiği yerde yaşaması güzel bir şeymiş,onu hatırladım tekrar. Öğretmenler içinde benim ilkokul öğretmenlerim yoktu, çoğunlukla benimkiler erkekti çünkü.Bazılarının eşleri öğretmenimdi ama ben büyüdüm, benim çocuğum büyüdü , annemin arkadaşları hep aynı.Biraz değişmişler gibi geldi sadece...
Dışarıda buluştuğumuz yer aynı liseden mezun olduğumuz,ben ortaokuldayken onun lisede olduğu bir ablamız. Yüzler tanıdık,ayrıca çocuğu annemin öğrencisiymiş, ben hatırlayamadım.Cumartesi pazardayken iki değişik standta başka biriyle karşılaşınca bana sizi nereden tanıyorum diye sordu.Bende gülümseyerek aynı liseden mezunuz dedim. Yılını söyledim.1988. O da ablalardan :)) Ben sizden büyüğüm dedi, biliyorum..Siz lisedeyken biz ortaokuldaydık dedim.Kimin kızı olduğumu söyleyince tanır aslında, babam lisede öğretmendi çünkü.O anda annem geldi yanıma, tamam ben sizi hatırladım dedi.O zamanlar zaten Büyükçekmece' de yaşayanlar yazlıkçılar hariç birbirini bilirdi :)
Aynı yerde yaşamak,yaşlanmak, büyümek güzel bir şey.Hoş ben uzaktayım ama iki memleketim var benim, hatta bir dönemi de eklersek üç.Geçen gün facebookta bir fotoğraf grubunda eskilerle ilgili bir fotoğraf paylaştım. Büyükçekmece'nin çok eski hali.. Belki de benim doğduğum seneler.Doğal olarak o halini bilmiyorum.Çok eski halini babaannem anlatırdı,Çatalca'da oturduklarından -eskiden Büyükçekmece Çatalca'ya bağlıydı- bazı anlattıklarından aklımda kalanlar var. Keşke diyor insan onları o zaman kayıt etseymişim.Gençtim gerçi,yinede can kulağıyla dinlerdim anlattıklarını.Hep Çatalca muhabbetleriydi ama olsun güzeldi, mesela cumhuriyetin ilk yılları kızlı - erkekli çeşme başında bilmeceli maniler okuyup,kendi aralarında yarışırlarmış gibi.Aklımda kalan ve ezberlediğim tek mani ise onun en sık terkarladığı...
Bir acaip nesne gördüm
İçinde hapsolmuş an de ab
Attı zerrin topunu
Feth eyledi afitap
Bilmecenin cevabını doğal olarak yazmıyorum :))
Kahveli bloğumuz için bir anne diker,kızı seyreder fotoğrafı ...http://fincandakimucize.blogspot.com/
Yeni tül parçalarından hediye torbası yaptı annem bana ,11 tane çıktı.
Ütüyle aram hoş değil, ancak sabahın erken saatlerinde ütü yapabiliyorum,diğer zamanlar fazla sabrım olmuyor kırışıklıklara karşı.
Bu tarz çiçekli kumaşları çok sevdiğimden kalan parçaları da değerlendirdik.Bu parçadan bir runner çıktı mesela..
Aslında tüm olay bu deterjan sepetinin içindeki kumaştan çıktı.Zamanla kumaş eriyince ben sepet içindeki kumaşı ölçü yapmak için kapıp geldim.Madem dikiş dikiyoruz,küçük tuvaletteki paspasım çok güzel,onu da anneme götüreyim,aynı modellerden diktireyim diye getirdim. Annem hızını alamayıp bir kaç bir şey daha dikti.Hatta Fatoş'a çok güzel bir şey dikti, sürpriz.. Onu Fethiye'den görüntüleyeceğim,ona da bayılacaksınız.
Dikiş dikerken annem beni hiç kırmaz,hangi kumaşı istersem onunla kombin yapar, ben sevmediğim desenleri ve renkleri kullanmam,kullanamam.Bu yüzden benimle dikiş dikmek zordur.Beni kırmayıp her istediğimi yapan anneme buradan tekrar teşekkür ediyorum :))
Ayrıca eski günlerdeki gibi, dikiş günleri yaptığımıza da çok sevindim,sanırım o da keyif aldı ki sen kalsan her gün böyle dikeriz diye benimle paylaştı,arkadaşlarına ise Asortikkrep beni çalıştırdı diye anlattı :))
Gerçekten burada olsam evdeki kumaşlarla her gün onu delirtirdim sanırım :)) O kadar çok parça, kumaş,mataryel var ki ölene kadar diksem bitmez deyip duruyor.Gerçekten o dikerken bazılarını elden geçirdik, yarım işleri çıkardık, kaybettiklerini aradık :P Ararken ben dağıttım biraz,sonra topladım ama ortaya nefis şeyler çıktı.
Yukarıdaki fotoğraf cuma günü teyzemin kızı Berna,annem ve benim gittiğimiz Kapalıçarşı turundan.
Kapalıçarşı'dan.
Annemle dikişe devam ettik.
Salı akşamı-bu gece -yoldayım.Dönüyorum.Bu kısa zamanda Atahan'ın okuldan gelince bize gelmesini, babamla kahve sohbetlerimizi, annemle dikiş saatlerimizi,Burcuyla alışverişlerimizi, Çarli'lerin ailece ziyarete gelip yeni bebeğimizle zaman geçirmeyi, Berna ile İstanbul gezilerini, Leyla Teyzemle sohbetlerimizi ve oğluşumla beraber olmayı şimdiden özledim.Fethiye'de buluşmak üzere.. Şimdilik hoşçakalın.
8 yorum:
Ooo baya bir dolaşılmış efem :) Bahçeşehir'in kütüphanesi çok güzeldir.
Ne güzel şeyler dikmişsiniz. Dikiş dikebilmek harika bir şey. Ben de olmayan bir yetenek ve çok heves ederim.
Annenize yakınız sanırım. Ben de Beylikdüzü'nde oturuyorum.
Her şey çok güzeldi :O). Yine gel...
ooo ne güzel bir gezii
ve annenin ellerine sağlık
neler neler olmuş, kahve de bahane olmuş :)
cok guzel bir gezi :) diktiklerinizde cok hoslar :) ellerinize saglik
Sevgilerimle
Bolat, büyükçekmece belediyesi kültür merkezininde bir kütüphanesi var sahilde,hiç gittin mi..?
Sezer Eser, Ben dikiş bilmiyorum ama iyi asiste ederim :)) Ukalalığını yaparım,çayımı kahvemi,ikramımı yaparım, geriye bir tek dikmek kalır..Annem 86 da :) Eskiden ben büyükşehirde oturdum.
Burcum, gelirim,sende gel..
Nilgün Komar, annem süper diker,sağol :))
Muzurella, kahveyi severim..
Aner, diktiklerimiz hep benim sevdiğim gibi çiçekli şeyler :) Bu yüzden hepsi birbirini andırıyor.. :)
annemi özledim Asortik abla
kızkardeşimi de ...
senin adına onlarla görüştüğün için sevindim .
ayrıca sana annenin diktiği bluzun renk tonlarına da bayıldım elinize zevkinize sağlık
Yorum Gönder