Döndüm..

Merhaba.. Gittim hatta bilgisayarıda yanımda götürdüm ama tek satır yazmadan geldim.Böylesi daha iyi oldu çünkü bilgisayar için birbirimizi beklemedik.Gezdik, eğlendik.. Yolculuğumla ilgili söyleyebileceklerim; Antalya büyük bir şehir olduğu için ben çok keyif aldım.İnsanların kalabalığı bana İstanbulu hatırlattı çok mutlu oldum.Kendime geldim :) Benden başka kimse arife günlerinin üstüne üstüne gelen kalabalığından memnun olmadı.Büyük çarşılar ve mağazalar açılmış Lara da, orada kaldığımız için daha çok o bölge de gezdik.Bayram günü ise her yer kapalıydı .Saat 15 e kadar beklememek için yola çıktık.Yolda da yayla yolu karlı olduğu için sahilden geldik fakat yemek yiyecek doğru düzgün bir yer bulamadık.Akşam eve dönmüştük.Ertesi gün artık buraya yerleşen Şükran Teyzemi ziyarete gittim huzurevine.Ayrıca bir yazıyla bahsedecektim ama artık yazmak istedim.O artık burada yaşamaya karar verdi.Sanırım biz Çatı Grubunun da bunda etkisi fazla oldu.40 yıl yalnız geçen bir hayattan sonra böyle bir yere gitmenin verdiği duyguları onunla paylaşmak güzeldi..Orası temiz , güzel yeni açılan bir yer ama yine de son duraktan bir önceki yer olması insanı değişik duygulara sürüklemekten alıkoymuyor..Eğer kendinizi etrafınızdaki insanlara rağmen yalnız hissediyorsanız ve ailenizle beraber olduğunuz halde mutsuz hissediyorsanız kendinize mutlaka yaşlı bir arkadaş edinmeniz gerekli diye düşünüyorum..Onlarla konuşurken gerçek yalnızlığı keşfedeceğinize inanıyorum..
Döndüğümüz günün ertesinde kahvaltıya gittik eşimle.Kısa bir yürüyüş yaptık ve alışveriş yapıp eve döndük.O gece sevdiğim bir arkadaşımıza oturmaya gittik..Ardından 9.45 matinesine Organize İşler e.Ben filmi çok sevdim.Çokta kalabalıktı.Doluydu salon.Perde de İstanbul belirdikçe - ooooo sesleri yükseldikçe millet filmi bırakıp görüntülere dalmaya başladı.Bir tanesi ne güzel birşehir bu böyle dedi hatta.Daha önce hiç İstanbul görmemiş insanlarla filmi seyretmek hem güzeldi hem de bol bol içimden boşuna anlatmıyoruz biz demek geldi..Salağın biri vakti zamanında arabayla gittiği İstanbul için kaybolmadım ki hiç demişti..Gerizekalı bir de arabayla kaybolsaydın da demiştim içimden. .-arabayı bir başkası kullanıyor o da arabanın içinde-En çok sinir olduğum sorulardan biri de bu işte ..burası mı güzel orası mı? İyi de sen hiç İstanbulu gördün mü? Hayır ! Görseydin böyle bir soru sormazdın zaten diyorum genelde ben.Birde buraya gelip İstanbul düşmanı olanlar var ki onları allah nasıl biliyorsa öyle yapsın derim.Buraları sevdin diye oraları kötülemenin ne alemi var diye sorarlar işte adama..Yaşayacaksan al tepe tepe kullan işte..Daha önce yaşadığın yeri ne kötüleyip duruyorsun ? Yarın öbürgün burayı beğeneceğin ne malum!
Bir tane daha ilginç bir hikayem var onu da anlatayım öyle yazıyı bitireceğim..Bir gün yaylada bir köyde yaşlı bir hanımla tanıştım..Oranın köylüsü.Nerelisin kızım dedi..İstanbulluyum teyze dedim..Dakka bir gol bir! Evli olduğumu ve eşimle gittiğimizi biliyor..Sende eşini boşama sakın dedi ! Ben ne olduğunu ve nasıl böyle bir cümleyle bu konuşmanın buraya geldiğini düşünüyordum ki bizden yaşça büyük oğlu atılıp bütün gün televizyonda ayrılıp boşanan çiftleri izlediği için ve İstanbul hayatının televizyondaki hayat olduğuna inandığı için benim İstanbullu olmama dair söyleyebilecek en etkili cümlenin bu olduğuna karar vermişti kendince.O zaman televizyonun o ortamı bilmeyenler için ne kadar etkili bir görsel medya olduğunu anladım..Gerçekte bizim belki de hiç önemsemediğimiz ama saçma bulduğumuz o kadar çok şey buralarda gerçekten çok ciddiye alınıyordu..Hatta gerçekler öyle sanılıyordu..Çoğu İstanbullu çocuk varoşlarda deniz görmeden büyüyor diye bir zamanlar bir haber okuduğumu anımsıyorum..Bunu teyzeye anlatsam ne kadarını anlar diye düşündüm..Biz oralarda televizyonlarda ki gibi bir hayat yaşamıyoruz diye de ekledim sadece..Saçma sapan masaüstü eğlenceleri bol bol yayınlayan salak yapımcılara bu da kapak olur inşallah..Ne kadar kaliteli program yaptıklarını halk işte böyle yorumluyor..ya da yozlaştırıyor ne derseniz işte..
not:Yukarıdaki resim Fikret Otyam ' dan.