Gülsen Hanım' a mektup...

Ben onu bir gün bloglar arasında gezinirken mi buldum bilmiyorum.Bildiğim satırlarında kelimelerle oynaması hatta hayata göndermeler yaparak onu anlatmasıydı.Hiç  bu kadar güzel anlatan,içindeki duyguyu bu kadar net anlatabilen cümleler görmedim ben bloglarda.Tamam biz günlük yazıyoruz ama o başka bir şey yapıyor.Gördüklerimle hissettiklerim o kadar yaratıcı ve o kadar hayatla kafa bulan bir yapıda ki hayatı ve duyguları anlatıp bu kadar içten olamaz Bazen benim kafamdakileri benden önce yazan kadın olmasından kıskanıyorum onu. Çizgisini hiç bozmamasından bile anlamalıydım aslında farklı olduğunu.Onu çok geç keşfettim ama çabuk kaybetmek istemiyorum.

Gülsen Hanım...

Size Gülsen Hocam diyorum,içten gelerek, sizden izin isteyerek,

lütfen yazmaya devam edin. Ben sayfanıza her girdiğimde size ait satırları sadece geçmişte görerek blog okumaya devam etmek istemiyorum.Birebir yazdıklarınızı takip etmek istiyorum.
Biliyorum arada insan soğukluk yaşayabilir ama inanın cümlelerinizin eksikliği sadece beni değil başkalarını da etkiliyor.Bunu ancak döndüğünüz zaman görebileceksiniz.Yaşadığımız boşluğu...

-Sizi özledim,tıpkı kime özledim dersem bende özledim diyenleri görmeniz için dönün...
 -İyi bir öğretmen olduğunuz için dönün...
-Yazmayı sevdiğiniz için dönün...
-Bizi sevdiğiniz için dönün...
-En çok da size ihtiyacımız olduğu için dönün.Kimse birini kendine boşu boşuna hoca,öğretmen yapmaz , sadece sizi kendimize rehber seçtiğimiz için dönün.Dönmelisiniz...

*Resim : Ankara Kuğulu Park -nedense resmi seveceğinizi düşündüm. :)) Ben çok sevdim. Şu haliyle orada olmak isterdim :) Resim Face'ten alıntı.

Günceleme notu :  Hahayt ! :)) Yalnız ben değilim demiştim size...  :)))))  Gökçedeniz ...

Bir tane daha geldi,yuppi :))  Nazlı Hanım...

Yaşasın :)) Akdeniz 'den bir destek daha.. Mehmet Bey...

Sonradan farkettiğim bir destek yazısı daha.. Hüseyin Bey...