Hepsini biliyorum, hepsi aklımda Hepsi de hiç kımıldamayan bir duman gibi havada.*

İstanbul'dayım hala. İnternette gezinirken bu resme rastladım bir sayfada.Bu resim beni Edip Cansever'e götürdü bu gece :)

-Sanki hiçbir şey uyaramaz içimizdeki sessizliği, ne söz, ne kelime, ne hiçbir sey.

-Kısa bir gülümseme yürüdü dudaklarından. Benim dudaklarıma da geçti...

-Tek ihtiyacım neydi biliyor musun? Bir papatya yaprağı daha.

-ve mutluluk bir kibrit çöpü. Artık ne kadar yanarsa....

-Hiçbir dilde söylenmemiş, hiçbir dilde yazılmamış, sözler ve şarkılar içindeyim.

-Öyle bi çık ki karşıma Her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın ölüyormuşum gibi'' hissedeyim seni .

-Değilsek de yakın, birbirimize uzak da sayılmayız büsbütün...

-İnsanın insandan başka dayanağı yok. Yalnızlık bile, başka insanların varlığı bilindikçe bir anlama kavuşuyor.

-Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde ; oysaki seninle güzel olmak var...

-Ne çıkar siz bizi anlamasanız da.

-Elbette bir ustalıktır bizim sevgimiz.Mutlu bir yolcu gibi yol kenarlarındakilere el eden.