Perşembe, Mart 20, 2014

Hepsini biliyorum, hepsi aklımda Hepsi de hiç kımıldamayan bir duman gibi havada.*

İstanbul'dayım hala. İnternette gezinirken bu resme rastladım bir sayfada.Bu resim beni Edip Cansever'e götürdü bu gece :)

-Sanki hiçbir şey uyaramaz içimizdeki sessizliği, ne söz, ne kelime, ne hiçbir sey.

-Kısa bir gülümseme yürüdü dudaklarından. Benim dudaklarıma da geçti...

-Tek ihtiyacım neydi biliyor musun? Bir papatya yaprağı daha.

-ve mutluluk bir kibrit çöpü. Artık ne kadar yanarsa....

-Hiçbir dilde söylenmemiş, hiçbir dilde yazılmamış, sözler ve şarkılar içindeyim.

-Öyle bi çık ki karşıma Her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın ölüyormuşum gibi'' hissedeyim seni .

-Değilsek de yakın, birbirimize uzak da sayılmayız büsbütün...

-İnsanın insandan başka dayanağı yok. Yalnızlık bile, başka insanların varlığı bilindikçe bir anlama kavuşuyor.

-Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde ; oysaki seninle güzel olmak var...

-Ne çıkar siz bizi anlamasanız da.

-Elbette bir ustalıktır bizim sevgimiz.Mutlu bir yolcu gibi yol kenarlarındakilere el eden.

4 yorum:

gülsen VAROL dedi ki...

Bazen, bazı yazıları ben yazmışım gibi okuduğumda, veya o yazarın/şairin bana seslendiğini düşündüğümde, aptallık ve delilik arasında bir tercih yapamıyorum!

Yüreğimin İklimi dedi ki...

mutluluk bir kibrit çöpü ne kadar doğru bir söz
sevgiler

Lütfi Mutluer dedi ki...

Sevdim bunu :)

Asortik Krep dedi ki...

Gülsen Hocam, Ben de sizin şiirlerinizin havasını başka hiç bir şiirde bulamıyorum :)

Yüreğimin İklimi, evet öyle.

Lütfi Mutluer, arada böyle teneffüslerimiz vardır :)