Dünya küçük..Bana bunu hissettiren dün akşam msn de eski lise arkadaşlarımla yaptığım konuşmalar oldu..Uzun süredir işlerden kendi adımla olan msn adresime girmemiştim..Hem haberleri alayım hem de hatırını sorayım diye dün akşam msn e girdim..Liseden sonra şu an İzmit civarlarında Dr olan bir arkadaşımın yaptığı mezunlar web sitemiz var..Onun izini de ordan bulmuştum..Akşam bana dediki Murat' ı hatırlarmısın..Ancak resmine bakıp hatırlayabiliyorum çünkü 18 sene olmuş mezun olalı..Baktım ve hatırladım tabiki..Kendi keşfetmiş ama bana yavaş yavaş söylüyor..3 lü konuşmaya başladık..Murat Amerikadan yeni gelmiş ve mayıstan beri Fethiyedeymiş..Çalışta benden bir sokak ötede oturan arkadaşımı 2 ay sonra İzmitten bağlantı yaptığım arkadaşım söylüyor ancak ve biz görüşüyoruz..Daha önce onun iş yerinin önünde karşılaştık biz ama araba içinde ve bir an..Ben yüzünü bir yerlerden hatırlamama rağmen nereden olduğunu çıkaramadım..O sanırım beni görmemiş..-çok keskin bakan gözlerim vardır benim :)) Daha resmine baktığım gibi bende jeton düştü ve bu o dedim.. Çok sevindiğimi bilmem söylememe gerek var mı? Yavaş yavaş lise arkadaşlarımıza ulaşmaya başladık..Bu çok güzel bir mutluluk..herkes biraz değişmiş..Onlar İstanbulda buluştular ama ben daha gidemedim hiç..Birde bizim okulun erkek yatılı kısmı vardı okulda..Çoğu kişi Türkiyenin her bölgesinden gelmiş ve çoğunlukla yurtdışında aileleri olan çocuklar, Batı Trakyalı Türkler, Çekmeceliler, sonradan oraya yerleşenler, amalar(gözleri görmeyenler) ve bu erkek yatılı kısmının müdürü Babam olan ben..Onun için çok erkek kardeşim ve arkadaşım var benim..Hepsi de can arkadaşlarımdır..Çünkü 6 sene Babamı paylaştık biz..Babam evden çok okulda nöbetçi kaldı çoğu zaman..Onların hepsini severim ve çoğunun izlerini kaybetmiştik..Şimdi yavaş yavaş bulmak beni çok mutlu ediyor..Kızların izi ise çok zor bulunuyor..Çoğunlukla soyadları değişmiş..Bir çok yöntem geliştirdik ama çok ağır ilerliyor..Kimisi de eski takıntılardan dolayı bulunmak istemiyor sanırım..Biz Uzunbeyle beraber lise arkadaşlarımızla olan son toplantımıza gidip onu can arkadaşlarımla tanıştırmıştım..Sevmişlerdi onlarda..Hala hatırlayanlar msn de konuşurken soruyorlar bana :))
Böyle birden eskilere dalıp konuşmak beni çok rahatlatıyor..Hayatımın çok mutlu bir devresini geçirdiğim o yıllar bana ilaç gibi geliyor..
Yeni arkadaşlıklarda beni besliyor diyebilirim.Zaten ben arkadaşlığın eski ya da yeni olmasına baktığım kadar derecesine de bakarım..Yani 2 günlük arkadaşlıklar için bile herşeyi yapacak kadar severim arkadaşımı..Ki onlar da beni..Mesela bugün genelde hep zor zamanlar dostum olan Fethiye de bir arkadaşımın doğumgünü..Ona bence yakıştığına inandığım lila ve beyaz çiçeklerden oluşan bir çiçek gönderdim şimdi..Sonra uğrayıp öpeceğim ve ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha hissedeceğim :)) Onunla hatırladığım güzelliklerde hastayken beni evinde yatırıp bakan, bir anne şefkatiyle bana ilaçlar içiren birini görüyorum en çok..Sadece bana baktığı için seviyorum sanmayın biz onunla çok güler ve çok konuşuruz..Geçirdiğim burada ki zor günlerde yanımda her zaman gördüğüm ve beni hiç geri çevirmemiş olmasından çok onun gibi bir arkadaşım olmasından da gurur duymuşumdur hep..
Şebnem..İyi ki doğdun ve varsın..Sen iyi bir arkadaşsın ..Nice yıllara..Umarım yollarımız hiç ayrılmaz..Burada olman beni mutlu ediyor çünkü :))
İşte böyle ben aile yönünden şanslı olduğum gibi arkadaşlık yönünden de şanslı bir insanım :))
Sayfalarca anlatabileceğim arkadaşlıklarım var..Benim arkadaşlıklarımın cinsiyeti olmaz ..Ben arkadaşım için elimden gelen herşeyi yaparım onun izin verdiği ölçüde..ve arkadaşıma saygı gösteririm..Ne kadar güzel ki artık sanal dünyada da arkadaşlarım var..Yani sanal dünya yalan dünya değilmiş..

Resim: Büyükçekmece koyu manzarası Mimarsinan tarafından..Fotoğrafçı: Can Okatan.
Çok güzel değil mi?