Salı, Ocak 06, 2009

uzaklarda, hüzün benden bir parça oldu..

Annemler bugün hazırlık yapıyor.. Bu akşam gidiyorlar. Biraz sonra onları kahvaltıya götürmek için çıkacağım.Son günümüzün keyfini çıkarmak istiyorum.

Neden güzel günler hep sayılı olur ki..? İnsanın sevdikleri yanından gittiğinde ne yaparak avunur...? Ben hala alışmadım, alışamayacağım da..

9 yorum:

cenebaz dedi ki...

Evet, çok zor. Ev bir anda suyu çekilmiş değirmen gibi oluyor. Annenlere iyi yolculuklar, sana da allah kavuştursun Asortik.

HAYAT dedi ki...

asortik sıkma canını sadece güzel yaşadıklarınızı düşün ve günün tadını çıkarın hep beraber:)

Unknown dedi ki...

Yazıya koymuş olduğun etiketler bile içindeki hüznü anlatmaya yeterli..

Benim Hayatim dedi ki...

Kaç yaşına gelirsen gel insanın ailesi bir başka oluyor. Aynı şehirdeyiz ablamla bir iki gün kaldıktan sonra eve döneceğim de ikimize de hüzün çöküyor :(

İyi Yolculuklar..

Adsız dedi ki...

28 yılımı annemlerler aynı şehirde geçirdikten sonra, şimsi sadece ailemi değil tüm sevdiklerimi uzaklarda bırakıp İstanbula gelince yalnızlık nasıl bir duygu daha iyi anladım...

Gamzeli dedi ki...

Mutlu Yıllar...

Adsız dedi ki...

hic bir zaman alisilmiyor.
uzaktan

Basak dedi ki...

alışma zaten, alışkanlık denen şey insanları gereğinden fazla "kanıksamaya", "duyarsızlığa,keyif vermeyen rutinlere sırf rutin oldular diye daha da fazla tutunmaya sebep olabiliyor bazen.

Sevdiklerinin kıymetini tekrar tekrar hatırlamak ve gereğini yapmak için güzel fırsatlarlardı uğurlamalar, bir süre uzak kalmalar...

Umarım yakın zamanda aynı keyifle tekrar kavuşursunuz.

Asortik Krep dedi ki...

Çenebaz, aynen anlattığın gibi oluyor.."suyu çekilen bir değirmen"

Hayat,alışmak mümkün değil hep yakın olmak istiyorsun işte..

Hayatın ortasında, artık daha güçlü olabiliyorum.İlk zamanlarda çok zordu.

Benim hayatım, yaşamayınca anlaşılamıyor..

Hayatın ta kendisi lokantası, bende 29 yaşımda ilk defa ayrıldım..Evlerimiz istanbul gibi bir yerde 4 km mesafedeydi ve Çağıl annemin okulunda okuyordu..bu yüzden sosyal hayatımızda da beraberdik diyebilirim..

Gamzeli, sana da mutlu yıllar canım..

Uzaktan, gerçekten..İki gün önceden başlıyor gidecekleri duygusu..Başka bir gözle bakmaya başlıyorsun..

Başak, yaşadığım memleketin herşeyi çok güzel,burayı da seviyorum ama istanbul a çok uzak.Beş - altı saatlik bir mesafe de olsaydı daha sık gidebilseydim ya da gelebilseydiler daha iyi olurdu..Burası çok uzak.iki günlüğüne gittin mi doymuyorsun rüya gibi geliyor, hemen gitmek mümkün değil..neyse buna da şükür deyip daha da uzaktakilere haksızlık etmeyeyim..