Bilmezler nasıl sevdik :)

Burası Kayaköy Sarnıç. Uzun zamandır yazmak istediğim ama sahiplerinin burada olmaması sebebiyle yazamadığım yer. Pazar günü gittik , kışın İstanbuldaydılar, yeni geldiler. Birde Ares'in arkadaşı olan Poppy' nin evi.. Aresle Poppy iyi arkadaş oldular.Sarnıç çok hoş bir yer.Kayanın o değişik havası tam sarnıçta hissedilmeli aslında.Eski Rum evi dekoru sevenler için birebir.Bu yaz çok istememe rağmen gidememiştim hiç. Yazın jazz geceleri yapmışlar.İstanbuldan süper isimleri konuk etmişler.Bu yaz bende ordayım kısmetse.. Değişik canlı müzik geceleri olacakmış.Yazacağım yine çünkü hem orayı çok seviyorum hem de sahiplerini :) O gün makine pilleri izin vermedi iç mekan fotoğraflarını çekemedim.. Özel olarak gidip içini çekmeyi düşünüyorum.Bayılacaksınız ayrıca ,biliyorum.

Poppy, Ares'ten 2-3 yaş büyük aslında.Hem de kimseyi kolay kolay beğenmezmiş,sanırım benim oğluşum gençliği ve cazibesiyle iyi arkadaş olmayı başardı :)

Çok güzel oynadılar aslında.. Sonra biraz Poppy kızdı Ares'e ama giderken arabanın arka koltuğuna da atlayıverdi..


Üst katta çok güzel bir müze var, Kaya'nın Rum zamanından kalan eşyalar çoğunlukta.. Bir daha ki sefere onun resimlerini çekeceğim ,istanbuldan dönüşte.

Bahçesi bir ömre bedel :)

Mozaikler nefis..

Bu da Kayanın tepeden inerken hali.. Her seferinde ovaya atlayasım gelir :) Yeşilin tonuna dikkat!

.. ... ...

"Ahh Hayat, benim için hiç birşey kolay kolay değişmez biliyormusun..? ve kolay vazgeçmem.
Seçim sonuçları beni üzdü ama yıldırmadı.Hatta değişik bir bakış açısı kazandırdı :)

Biliyorum Dünya' nın bu haline bakıp zaman zaman gözlerin yaşlanıyor olabilir, sakın ağlama, bil ki Dünya ne halde olursa olsun gelecekte senin için dönecek.Aynen şimdi dönmeye devam ettiği gibi. Değişen bir şey yok, geçen sadece zaman.

Geleceğe karşı umudum hep var, var olacak .. çünkü aksi halde yaşayamam, şu an olduğu gibi yeni bir şeyler beklerim hep."

Biraz daha sorumlu olmalıyız aslında yaşadıklarımızdan ve yaşattırıldıklarımızdan..Çocuklarımıza nasıl bir gelecek bırakmak istediğimiz kendi farkındalığımıza bağlı aslında.

.. ... ...

Aziz Nesin'in oğlu Ali Nesin'e Mektubu (10 haziran 1991)..

“Canım oğlum……………..

Çocuklarıma, küçüklüklerinden beri hep, Türk halkına olan borcumuzu ödemeleri gerektiğini anlatmaya çalıştım. Öyle görünüyor ki, dört çocuğumdan salt sen bu borcu ödeme olanağına sahipsin ve sen de Portekiz’e yerleşmek istiyorsun. Nasıl ben, Türk halkına borçluysam, sen de öyle borçlusun. Seni yetiştirmek için paraları ben verdim ama, o paralar halkın parasıydı. Durum böyleyken, gel Türkiye’ye yerleş, demiyorum. Çünkü Türkiye, ne yazık ki, senin bilimsel gelişmene ve bilimsel özgürlüğe hâlâ uygun bir ülke değil. Türkiye’ye yerleşme, ama Türkiye’yi, Türkiye halkını da unutma. Şunu da söyleyeyim sana, ben sulu gırtlak hümanistler gibi, “insanları seviyorum, Türk halkını seviyorum” diyenlerden de değilim. Büyük çoğunluğuyla Türk halkını hiç sevmiyorum. Kötü, kaba, çirkin, ikiyüzlü, korkak, pis, bilgisiz insanları ne diye seveyim... Hiç sevmiyorum. Onların böyle olmaktaki gerekçeleri, “ama kabahat onların değil ki” sözleri, bana onları sevdirmiyor. Sahteci aydınlar, politikacılar, “halk bilir, halk anlar, benim yüce halkım” diye yalan söylüyorlar. Onlar da sevmiyor, ama çıkarları için seviyor görünmek zorundalar. Ben bu sevmediğim Türkiye halkı için bütün bir yaşamımı ortaya koydum, harcadım. Sevmiyorsam, niçin? Çünkü, ben o halktanım. O insanların sevilecek bir düzeye gelmeleri için, hiç abartmasız canımı bile verebilirim. İnsan, nasıl anababasını değiştiremezse, halkını da değiştiremez. Sen de bu halkın çocuğusun, bunu hiç unutmamalısın…..”

Not: Yazdıklarımın üstüne bana bu paragrafı gönderen Anonim 'e teşekkür ederim:)