Şükran Akannaç : 1928 İstanbul doğumlu..Çamlıca Kız Lisesi ve Güzel Sanatlar Akademisini bitirmiş.İller Bankasında teknik ressam olarak çalışmış.Palyaço ve Çınar Ağacı adında şiir kitapları yayınlanmış.Varlık Yaynevinde düzeltmenlik yapmış.Tanju Okan ' a 1970 yılında Altın Plak kazandıran "Hasret" şarkısının söz yazarı.1998 de babasının memleketi olan Fethiye' ye gelerek aile köklerini bulmaya çalışırken burayı çok severek kalmış.Şiir ve resim çalışmalarına burada devam etmiş biridir.Modern ve soyut stilde resim çalışmaları yapar ve kendine ait bir resim tekniği olan Soğuk Seramik tekniğini bizlere öğrettiği Fethiye Kaymakamlığının çatısında olduğu için Çatı Ressamları adını verdiği bir atölyesi vardır.Yukarıdaki resim onun helezon adını verdiği teknik desenli resimlerinden biridir.Bir çeşit imzası gibidir..Genelde bütün soyut resimlerinde büyüklü küçüklü helezonlarına rastlarsınız.

Aslında eski bir resmi ama "Çakıl' ın Gizemi" sergisi çalışmalarımızda deniz kıyısından topladığımız taşları soğuk seramik çalışmalarınında nasıl kullanılacağını bize gösterdiği ve sergide satılan eseridir.

Yine kendi fikri olan pizza tepsilerini yaldızlı soba boyasıyla boyayarak üstüne yine Çalış'tan topladığımız çakıllarla yapıştırarak boyanmış, ferforje ayak yaptırılarak sehpa işlevine kavuştutulmuş taş boyamalar.


Helezonlardan bir çeşitleme..Yaptığı resimler satıldığı için şu an FETAV' a bağışladıklarından hariç Huzurevi için yaptığı yeni resimleri de orada bulabilirsiniz.Ayrıca küçük bir atölyeside var Huzurevinde..Ara ara huzurevi sakinleriyle ortak sergilere de katılıyor. Son yaptıkları iş havuçlardan reçel yapıp huzurevi yararına satmaktı :)

Hangi bir özelliğini anlatmam lazım burada bilemiyorum..O kadar çok nitelikli ve entellektüel biri ki..Aynı anda hem politik bir sohbet hem de günlük bir muhabbet yapabileceğiniz gibi sanatın her yönünü konuşabilir, her konuda dertleşebilirsiniz..Herkese yetişir..Kesinlikle çok zekidir..Söylediğiniz bir cümle anında değerlendirilip hızlı bir şekilde cevaplandırılır.Okuduğu kitaplara yetişmek çok zordur..Sevdiği kitaplarden biri Da Vinci Şifresiydi..Önce o okudu..Sonra hepimize okuttu..Aşırı derecede bir Cumhuriyet kadınıdır..Atatürkçü Düşünce Derneği üyesidir.Özgürlüğüne çok düşkündür..Bir atölye de oturuyoruz.Canım Kapalıçarşıda ki Şark kahvesine gidip oralarda gezmek istiyor dedi..Bizde olur bir gün gideriz dedik..Ama herkesin kendine göre bağlantıları var ve kimsenin ona ayak uyduramayacağını görünce ben yarın akşam gideceğim falan dedi..Biz vazgeçirmeye çalıştık ve konu kapandı..Ertesi akşam, otobüsler buradan 21.00 de yola çıkiyor bilet alıp İstanbul otobüsüne binmiş o gün sabah Kadıköy'de inmiş..Karşıya geçmiş..Eminönünden geze geze Kapalıçarşıya girmiş..Şark kahvesinde kahvesini içmiş..Orada ki çalışanlara ben kahve içmek için Fethiye' den geldim demiş ama kendi anlatımıyla oradakiler onu çatlak sanmışlar :)) Yine geze geze geri dönüp Kadıöy'den akşam 21.00 arabasına binip Fethiye' ye dönmüştü.Bizde bir daha bir şey yapacağım dediğinde onu vazgeçirmeye çalışmadık çünkü aklına ne koyarsa yapar benim canım arkadaşım..Arkadaşım diyorum çünkü her ne kadar Şükran Teyze desekte o benim ve onu tanıyan herkesin arkadaşıdır..

Bu resmi Uzunbeyle bana hediye etti çünkü biz arı gibi çalışkan insanlarmışız..

Resimde Şükran Teyze' yi Fethiye de salı günü çıkan yeni kitabı "Yaşamı Duyumsadığımız Oranda Varız" imza gününde çektiğim son haliyle görüyoruz.

Hayatımın bu Fethiye devresinde Şükran Teyze'yi diğer bazı arkadaşlarım gibi buradaki şansım olarak görüyorum..İyi ki seni tanımışım Şükran Teyze :))