karmaşık..

Yorgunum ama dün söyleşi güzel geçti, oradan yukarı çıkıp festival alanında geceyi bitirdik.Uzunbey almaya geldi bizi Çağıl'la.. Standlarda durdum ama pek çalıştığım söylenemez.. Bol bol çay içip gelen gidenle sohbet ettim.

Kendimi kırlara atıp aynen böyle yatasım var. Ruhum başka yerlerde geziyor..Kendimi işe ne kadar versemde ruhumu gezmekten alıkoyamıyorum.

Evdeyim,öğleden sonra büroya geçeceğim, akşamda çıktığım gibi festival alanına gideceğim..

Bir şeyin beklentisi içindeyim ama bunun ne olduğunu kendimde bilmiyorum.Sanıyorum ruh halim en güzel böyle anlatılır.. Sanki her an bir şey gelecekmiş gibi .. Belki her zaman sakladığım yerde olmadığından bu düşünce, bilmiyorum ki.. Kendimi bu halde çok sevdiğimi söyleyemem.. Benim için çok zor oluyor .

Babam bilgisayar kursuna gidiyordu, kursu bitirmiş ve sınavdan yüz almış :) Tebrik ediyorum buradan ve gidince balkonda içip kutlarız diye mesaj gönderdim ayrıca..

Annemin sesi telefonda daha bir hüzünlü mü geliyor yoksa ben mi çok özledim bana mı öyle geliyor bilmiyorum.. Gencim daha çalışmak istiyorum ama bu havalar beni mahfediyor.. Aklım kumlara yatıp sere serpe güneşlenip kitap okumak isterken başka işler peşinde koşmak motivasyonumu mu düşürdü..Eskiden ben böyle değildim.. Değiştim sanırım. Büyümek buysa ben almayayım. Daha önümde hayata dair bir takım engeller var,bu yaşta emeklilik hayali kurmak bana göre değil. Ben hem çalışmalıyım hem de keyif yapmalıyım.Şimdiye kadar ki düsturum bu oldu benim.Oysa çıkıp dağlarda manzara seyredesim ,bisikletle ağaçlar altında turlayasım, her koyda denize giresim varken yapmak zorunda olduklarımı nasıl yapacağım bilmiyorum.

Çok uzun zamandır dalgalara fısıldamayınca böyle oldu, en son ne zaman deniz kenarında kahve içtim bilmiyorum.İşte böyle, keyfini çıkarmadığın zaman hayatın, hayatta senden böyle intikam alıyor demek ki.. Ben teslim oluyorum bu günlük, savaşacak gücüm kalmadı.