DÖRT HAYAT

Bugün sabahleyin yürüdüğüm arkadaşlarımdan birine kahve içmeye gittik.Tabiki yürüyüşümü yaptıktan sonra.Arkadaşımın yeni bir arkadaşı da buraya taşındı.Ona da herkese yaptığımız gibi destek olmaya çalışıyoruz..Bana bugün sen ne kadar hareketli birisin dedi.Bu demek oluyormuş ki odadan çıkıp tekrar gelene kadar benim gündemim değişiyor ve başka bir olaya geçiyormuşum..Evet işte benim demek istediğimde tam bu..O kadar yoğun yaşıyorum ki buraya geleli 5 sene olmasına rağmen 10 senedir burada yaşıyor hissine kapılıyorum ..Yaşadığım 4 ayrı hayat var benim..1-Bekar hayatım. 2- Evliliğim, çalışmadığım ve anne olduğum zaman. 3-İş hayatına geçiş. 4- Yaşadığım yer ve sektör değişikliği.Bütün bunları hayatımın 34 senesine sığdırmam ve aralarında ki geçişlerin yoğun ve hızlı bir şekilde olması.Ama beni bunların içinde en çok hırpalayan buraya taşınmamız oldu.Hem yeni bir yere uyum sağlamaya çalışma hem de yeni bir iş kurma.Biz zaten hep zor yolları tercih ederiz nedense eşimle.Çiğnenmemiş patikalar hastasıyızdır.Bu buralarda başarısız olduğumuz anlamına gelmesin ama tabiki söylendiği kadar da kolay olmadı.Buraya alışmam zaten benim 3 yılımı aldı.Genelde bu süre normal insanlar için 1 senedir.Ben anormalmiyim..Evet çünkü hem yoğun çalışıp hem de yaşadığın yeri kabullenememek ancak bana ait bir duygu bence.Ya da kendimi o kadar çok işe verdim ki bazen kafamı kaldırıp baktığımda ben nerdeyim duygusunu yaşamaktan ve hep hayatımı sorgulamaktan artık bende yoruldum..çevremdekileri de yordum.Geceleri kabuslar görmek çoğu zaman uyuyamamak çok yabancı değil benim için.Ya da ben burada ne arıyorum sorgulamaları.Nedense hayat burada yabancılar için çok zor.Ya da senelerdir bizim memleketimize gelenler için de öyleymiş.Ama biz anlamadık ki insan 30 sene aynı büyüdüğü yerde yaşayınca bir şekilde yabancılık duygusunu hiç tatmamış oluyorsun..Şimdi karşılıksız bir şekilde, başta benim yaşadığım yabancılığı insanlar yaşamasın diye yeni yerleşen insanlara bir şekilde ulaşmaya, elimden geldiğince onlara arkadaşlık hizmetleri sunmaya çalışıyorum.Bunu benim gibi 3 sene boyunca ikilemlerde kalmasınlar diye ve buraya daha çabuk alışsınlar diye yapıyorum.Bu davranışlarım karşısında hepsinden olumlu davranışlar görüyormuyum..hayır ama bu beni yıldırmıyor.Eskiden kendimi İstanbul'lu diye tanımlayabileceğim bir kimlikleydim..Şimdi artık Türkiyeli olduğumu hissediyorum.İzmir' den, Ankara' dan dostlarım var..Anadolu' da yaşamak İstanbul'dan konuşmaya benzemiyormuş.Her ne kadar turizmle büyümüş bir şehirde yaşıyorsakta merkeze 30 km uzakta bir köyde çocuklar 3 sınıfı aynı derslikte okuyabiliyorlar.Ya da evinde elektirik olmayan bir köyde yataksız bir döşekte uyuyabiliyorlar..Hiçbirşey ordan göründüğü gibi değilmiş..Ve hayat her zaman 5M migrosların otaparkına çektiğin arabandan, dıt dıt diye öten kapısına geçmek kadar kolay değilmiş...