Pazartesi, Ağustos 07, 2017

Tehlikeli sayılmam artık. Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum.*



Ben çocukken annemle babam bu müzikle dansederdi.. Ondandır müziği duyunca karmakarışık olmam. Beni hüzünlendirir, yerden yere vurur, içsem ağlatır. Allahtan  içmiyorum bu ara. Hem bu ara insanlardan da çok sıkıldım. Onların suçu yok belki benim kabahatim fazla değer vermek. Onları önemsemek.. Müziği dinleyenler yorumlara o dönemin güzel şarkılarını yazsınlar.. Biraz geçmişe gidip gönlümüzü onaralım. Açık yarayla gezilmiyor. Bu gece yazıya otosansür uygulamadım. Belki de ilk defa bu kadar açık ve net yazıyorum. Çok uzun olmuş, çok zaman geçmiş gibi bir o kadar da değişti... Sanırım küllerimden yeniden doğuyorum...Anka olmak kolay değilmiş.
*Başlık : Didem Madak