Günü yaşamak...

On ay sonunda Fethiyedeyim.Evimi, köpeğimi buraları çok özlemişim. Ateş beni görünce , bana zarar vermeden atladı, zıpladı. Beraberce sevindik. Artık köpek resimlerine bakamıyordum  o derece özlemiştim onu. 

Çiçeklerim fena durumda değil. İdare etmişler. Bazıları çok büyümüş, kaktüs olmasalar nasıl olurdu bilmem. 

Hep hayatta yılanlara rastlayacak halim yok. Bu sefer bahçede küçük bir su yılanı buldum. Faraşla  evin karşısındaki alana gönderdim :) Düşmesin diye resim çekemedim. Düşürmekten korktum. Çok tatlıydı 😊 Dayımı çağırıp ona sordum. Su yılanı dedi. Yoksa ben ayırtedebilecek kadar bilmiyorum. Her canlının küçüğü güzel diyeceğim..

Buraya annem ve dayımla geldim. Bugün ancak akşamüstü girip dutların tadına bakabildik. Ağaç yıkılıyor. İnsanın bahçesinin olması çok güzel bir şey. İstanbul’dayken en çok bahçemde oturmayı özledim. Hele hava güzelken. 

Tedavi sırasında ve şimdi genelde çok limon yemeğe çalışıyorum. Limonlu çay içiyorum. Suya da limon sıkmaya ve ara sıra şekersiz limonata yapıp içine İngiliz karbonatı atıyorum. Vücudun ph oranı için. Umarım faydası oluyordur. Limon çok faydalı ama nereyi okusam karşıma limon çıktı. O yüzden bazen kalın kabuklu limonları yiyiyorum. 

Saçlar için de en çok çörekotu yağını öneriyorum. Ben kemoterapi bitimi her gün 3-4 damla bir  kaşık pekmezin içine damlatıp yedim. Çok faydası olduğuna inanıyorum.

Uy

Bahçede meyveler  büyümeye başlamış.Yavaş yavaş evi ve bahçeyi toparlamaya başladık.Bugün daha rüya gibiydi, evime döndüğüme inanamadım.  Yaşamak güzelşey, bu yüzden küçük sorunlara takılmadan yaşamak lazım hayatı. Etrafımda salak şeylere üzülenleri gördükçe içimden bazen müdahale etmek geliyor. Uğraştığın şeyin hiç önemi yok aslında demek. Günü yaşamak gerek. O yüzden günü yaşayın. Günü yaşayacak insanlarınız olsun etrafınızda. Sizi bırakmayacak ve size değer verecek. Diğerlerini silin. 

Onlar sadece kendilerini düşünür çünkü. Sadece kendi çıkarlarını...